Yalnızlık..

Ben varken yada yokken,

Belki bir dönem kaybolmuşken....

Issız bir yerde,

ıssız bir yok oluş içinde,

Tükenirken.

Bir dost sesine sığınırken,

Bir gülüşe,

Bir gönlü feda edecekken.

Yüzümü dönüp,

Baktığım değil, gördüğüm.

Duyduğum değil, anladığım.

Bir hiçlik oldu,

Yalnızlığım..

vv. 04/07/2007

Annemin Yeni Sevgilisi

Fim bittiğinde bir an şunu düşündüm “izlememiş olsaydım” ne fark ederdi? Hiçbir şey:)
Televizyonda izlemiş olduğumuz sabun köpüğü filmlerden hiçbir farkı yoktu. Mag Ryan ve Antonio Banderas için tercih etmiştim doğrusu. Ama Mag Ryan oldukça yaşlanmış, hatta yüzünde botoks yaptıranlardaki o tam olarak anlatmayı beceremiyeceğim ifade vardı :)
Eğlenceliydi, romantik değildi. Final sahnesi oldukça sürpriz bir şekilde bitiyor ve ciddi kahkaha atığım bir bölümdü.
Kısaca, sinemada izlemeyin diyorum :) Çok açık oldu ama maalesef öyle. Tv’de oynaması beklenebilir yada dvd-vcd olarak izlenebilir..


http://www.sinemalar.com/film/7708/Annemin-Yeni-Sevgilisi/

Başlangıç..

Uzandım usulca..
Tüm yoklukları koyup yanıbaşıma,
Vardıklarımla geldim...
***
Güneşe dair,
bahara dair dedimse umutlar,
Yeni bir başlangıç olsun, her son....
***
Ve,
Günümü aydınlatan,
İçimi ısıtan,
Bir söz olsun,
Belki,
sadece benim dudaklarımdan dökülen.

vv.26/05/2008

Kendim İçin :)

ben mi? evet...
bir gün çıkıp gideceğim kapıları, evleri, dergileri, hüzünler bırakarak...
bir çiçek merhaba diyecek...
hoşgeldin diyecek dağ...
orman gülümseyecek...
anımsayışların, bekleyişlerin, ümitlerin ya da ümitsizliklerin hırsların, yarışların, tasaların kalktığı yerde tam anlatının, salt anlatının kaldığı yerde başlayacak şiir...
hiç kimseye seslenmeyen, kendi kendine yeten sadece...
kendi mantığı; kendi güzelliği içinde tutarlı...
ama halkın yaşantısı girecektir oraya, çünkü yaşayan büyük bir şeydir halk...
deniz ve ufuk girecek, karınca yuvaları, gökyüzü, kozalaklar ve kopuk ve artık hasetsiz bir aşk... yani sevişmek denizle, koşulsuz, önyargısız, hesapsız...
yani uzanmak ve düşünmek binlerce yıl..
doğan, ölen ve yaşayan şeyleri...
doğumu, ölümü ve yaşamayı yani dingin ve büyük olan herşeyi anlatmak...

ben mi?evet. çıkıp gideceğim bir gün...
tasasız, gözyaşsız, geride birşey bırakmadan ve birşey beklemeden ilerde...
sadece yağmur sularından pırıl pırıl bir yürek artık kendi kendinin anlamı ve nedeni olan bir yürekle...

Ataol Behramoğlu

Gülen Şiir..

Sabah ayazında düş/tün aklıma..
Gece uykuya emanet ederken göz kapaklarımı,
Kirpiğimin ucundaki incelikten, düştün belki de.

Sen,
uyanırken düş/ündün mü?

Sabahlara uyanmak, seninle mi güzel?
benimle mi güzel?

Bir ince belli, büyük bardaktan içerken açık çayımı,
Çayıma eşlik eden tatlı kurabiyelerim gibi,
İkiye böldüm her ne varsa,
Biri senin payındır diyerek.

Hasretle yudumladım seni..

Gözlerimi kaparken gördüğümü sandığım,
Mavi denizin üzerinde uçan beyaz martı kadar düş/tün..
Olsun…
Sabahlara uyanmak, seninle mi güzel?
Benimle mi güzel?
Sen sadece ondan haber ver.

vv. Ağustos 2008

Günün Özü..

Görmeni istediklerini gösteriyorlar,
Görüyorsun.
Kandırılıyorsun!

Görmeni istemediklerini hissediyorsun,
Hissettirmiyorsun.
Kandırıyorsun!

vv. Ağustos 2008

Öylesine..

MARTI

Her vapur dumaninin ardina
yüregi sicak
bir insan sanip takilirken
tüyleri islanan bir marti oldugumu
hem azarlayan hem de sirtima havlu koyan anneme anlatamam


Kanadim kirilsa da konmam
deniz kiyisindaki
hiçbir caminin minaresine
kubbeye tüneyen martilarin
keyiflerince uçmalarini bekleyen imam
ezani geç okudugu için sürülünce
bir dag köyüne


Birazcik daha sabredin diyorum
eski bir sokagin kivriminda
yolun iki ucunu gösteren
trafik aynalarina
hüzün modeli arabalar
kirilmamaniz için örgütleniyor dolmus duraklarinda


Denize düsen bir gazetedeki
ölüm ilanindan ögrenirim
mendirege attigi çakiltasiyla
ürken martilarin
alkisa benzeyen kanat seslerini
selamlayan yasli adamin
unutulan bir tiyatrocu oldugunu


Gece yarisi söndürülünce isiklarini
Kuytu bir iskelede
ne yaptigini görürüm
iki yakasi arasinda Istanbul'un
koltuklarinda günboyu
kadin kalçalarinin izlerini
biriktiren vapurun


Yanindan ayrilmam deniz fenerlerinin
fotografina benzemeyen
heykelleridir çünkü
idam sehpasina çikinca
asagida asilmasini bekleyenlerin
yüreklerindeki sivri kayaliklari
isigiyla aydinlatan devrimcinin


Uyandiririm çigliklarimla
kiyisinda karni aç yatan çocuklari
yiyecek aradigim kent çöplügünün
ama bir parça olsun
koparmam beyazligindan
bilirim ki Kiz Kulesi
dogum günü pastasidir özgürlügün!...
Sunay AKIN

Usulca..

İncindin mi diye sordu?
gözlerinde anlayamamanın verdiği
kederle...

Yok dedi usulca,
kendi sesini kendisi bile duyamayarak..

Hüzün gözlerinin bebeğinde parlıyandı...
avuçlarının içinde terleyen,
omuzlarında bir yüktü...

Bir anı, bir anına uymayandı...

İncindin mi diye sordu?
sesinde saklamaya bile çalışmadığı,
nasıl olur tonu ile !

Yok dedi gülümseyerek.
Katmer katmer yayılan,
acıya inat.......

vv 23.7.2007

Ezginin Günlüğü / Bülent ORTAÇGİL

Emre Aydın'ın bir şarkısı var "ben ordaydımmmm" diye başlayan:) Evet, "biz ordaydık" Mel ve ben..

Salı akşamı artık işyerlerimizin de birbirine yakın olması nedeni ile buluşup, bol dedikodu eşliğinde yemeğimizi yedik. Otobüse kurulup, yine susmamacasına konuşma sözü vermişcesine yola devam ederken..nereye ve niçin gittiğimizi unuttuk sanırım:)

Ve Rumeli Hisarı'nın biraz yakınlarında bulduk kendimizi..Sonrası, karanlık sokaklarda kahkahalara eşlik eden gözyaşları eşliğinde bir yürüyüştü :) Hatta yolun yarısında karşılaştığımız "bunlara sorsak mı acaba, soralım mı" derken onların dönüpte "rumeli hisarı'na giden" yolu sormaları bizde ki makaraların iyice salınıp gitmesine neden oldu :))

İlk Bülent Ortaçgil sahnedeydi. Ve ben ilk kez konserde dinledim. Doğal, sempatikti :) Uzun süre gitarları akord etmeye çalıştıysa da, bunu da esprileri ile hoş hale getirdi:) Bir itiraf Fikret Kızılok ile yazdığı, çocuk şarkıları albümü olan Light albümündeki şarkıları dinlerken, birazcık uyukladım:)

Mavi kuş, olmalı mı olmamalı mı, bu su hiç durmaz, beni katagorize etme ...güzeldi.

Ezginin Günlüğü ise..İkinci kez canlı izleme şansım oldu.

Hüsnü ARKAN'ın çok içten Mel'in dediği gibi "yaşayarak" şarkıları seslendirmesi oldukça ilginç:) Eylem ATMACA'yı ise bayan olmama rağmen zerafeti, sesinin tonu ile çok beğeniyorum. Sadece Çeyrek cd'lerindeki şarkılardan söylemiş olsalar bile keyifliydi.

Sevmesen ölürdün sevdin ama yine öldün, martı, eksik bir şey, leyla, hişt, gemi, 1980 vs.vs. çok çok keyifliydi.

Kraliçe'nin Soytarısı / Philippa Gregory

"Boleyn'in Kızı" nı sinemada izledikten sonra, filmin devamı düşüncesi ile kitabı okumaya başladım. Aslında benzer entrikalar, hesaplar içerisinde yaşanan olaylardı okuduğum. Hannah..Bir yahudi ailenin kızı. Sürekli kaçmak ve dinlerini saklamak zorundalar. Annesinin İspanya'da yakılarak öldürülmüş olması, yüzünde is lekesi var hissini unutturmuyor.

Ve bazen içten gelen..sözler dökülüyor ağzından. Ve bunu bilen/anlayan kişiler onu yanlarında tutmak istiyorlar...Babasına matbaa da kitap basımında yardım ettiği bir gün, yanlarına gelen 3 kişi ile hayatı farklı yöne akmaya başlıyor. Kraliçe'nin soytarısı olarak kendi içindekiler ve söylemesi gerekenler arasında ki çelişkiler de buluyor kendini...

Ve tabii Kraliçe olmayı başarabilen Mary, Prenses Elizabeth, sözlüsü Daniel okurken tanıdığım diğer başrol oyuncuları idi aslında:)

Kalın bir kitap olmasına rağmen, tasvirleri ile sıkmayan..gündelik yaşamın içinde imiş gibi hissettiren bir anlatımı var.

http://www.ideefixe.com/Kitap/tanim.asp?sid=W2DFHM6JH5JK89JN29NN

"..ah şu papatya falları"

Sarı-beyaz bir papatya elimde tuttuğum..
Kopartırken beyazlığını..

Sorumu bir ben biliyorum,
Bir o…

Kalırken tek sarı nokta elimde.

Cevabı bir o biliyor,
Bir de sen..

vv.13/8

Sevgi..

Ufak ufak damlayan su damlaları gibi
Yavaşça süzülüp
Öyle sakin
Kayıtsız
Akıp gitmek,
Kalbin derinliklerinde.....

Aslında
hiçbir amacın olmadan...
vv.4.7.2007

ELVEDA

Kırmızı bir balon,
İpin ucu elinde.
Saldın ansızın,
Gidişine mi bakıyorsun?..
biraz buruk.

Uçarken senden uzaklara fısılda..Elveda.

Kumların üzerine yazılmış,
Gizli saklı bir kelime…
Deniz, köpükleri ile sildi az önce.
Yerinde kalan ise boşluk,
Ve, uzayıp giden kumsal kadar ıssız..

İçin sızlarken fısılda..Elveda.

Otobüs hareket ediyor yavaşça..
Giden, üzgün elbette.
Kalan, büklüm büklüm..
Ve hep sorulur,
“Kalandır en çok acı çeken”
Ki alıştıysa insan bir kere,
el sallamak ardından, zordur.
Ve yine

Elin havada asılı kala kalırken fısılda..Elveda.

Vahanın ortasında, bir serapsa
Uyanılan..
Gerçeğe uyanmak,
Yakıcıdır, yıkıcı belki..
Uyandın.

Ağlarken fısılda..E l v e d a.

vv. 8/8/2008

İSTEK

İsteği bu ruhumun..

Sessizce,
Azalarak ve azaltarak kendini...
K a y b o l m a k.
D o k u n u l m a m a k.
Sesle,
Seslenişle..
***
Dilim sustu.
Ruhum sustu.
Konuşan kim ? Ben mi hâlâ ?
***
Bir kelebek kozası içindeyim,
S a r ı n d ı m,
S ı ğ ı n d ı m...
Varsın, renklenmesin kanatlarım.
Varsın, bir gün düşü kurmayayım.

R a z ı y ı m.

vv.27/5/08

Damla..

Minik, beyaz kar taneleri gibi
Özgür uçuşuyor hava da
Hislerim..
---
Ufak dokunuşlarıyla…
Düştükçe ait oldukları yere,
Eriyip yok oluyorlar,
Sessizce..
--
Yüreğine değen,
Süzülen parmaklarının arasından,
Kar tanelerinden/hislerimden arta kalan,
Su damlalarıdır…

Belki soğuk acıtan,
ama berrak her zaman…

vv. 29/02/2008

..

Bir su damlası gibi olmak istiyorum. Bardağın içinden ters çevrilerek, denize bırakılan bir su damlası....sonrası huzur.
vv.

Not: Velena'nın küçük oyununa eklediğim bir-iki satırdı. Bugün başka bir şey demek gelmedi içimden.

Yalnızlığı Denemek / Attila İLHAN

gecenin ortasında ne işin var
yıldızlara dokunma yanarsın
bak birazdan ay da batacak
karanlık bulaşmasın ellerine
tersine döner yolunu bulamazsın

içi dışı uzay tozu yansımalar
sahi mi yalan mı anlayamazsın
bir rüya gemisi iskele sancak
dokunup geçiyor hayallerine
ağlayasın gelir ağlayamazsın

sevmek insanın yüreği kadar
küçükse büyüğünü taşıyamazsın
yalnızlığı da dene oldu olacak
nasıl yankılanır derinden derine
iyi midir kötü mü çıkaramazsın

insan insanı kendisi tamamlar
içinde başka dışında başkasın
eksikliğin fazlana elbet bulaşacak
öbürü sığacak bunun derisine
yoksa sabaha sağ çıkamazsın